Internet - przedostatnia deska ratunku

Weźmy takiego gościa, który ma wszystkie te cechy, które wymienię. Gościa, który jest młody, wykształcony, z wielkiego miasta. W co taki gościu wierzy? On wierzy w to, że należy bać się wolnego rynku, bo wolny rynek oznacza monopole, które raz dwa wykończą konsumentów nieprzytomnie wysokimi cenami. Gościu nie zastanawia się nad tym, z czego żyłyby monopole, gdyby stosowały niebotyczne ceny, nie potrafi też podać historycznych przykładów monopoli, ale to wszystko nie jest ważne - ważne jest tylko to, że trzeba bać się wolnego rynku, gdyż ten skutkuje monopolami.

Ten gość wierzy w to, że ludzie są za głupi, żeby zorganizować się dobrowolnie, bez pańskiego bata nad sobą i dlatego - zdaniem gościa - konieczną instytucją są kierownicy kuli ziemskiej, którzy urządzą ludziom życie tak, jak trzeba. Gość nie bardzo wie, czy ci kierownicy kuli ziemskiej to jakaś specjalna rasa, predestynowana w szczególny sposób do organizowania życia wszystkim - ten problem nie zajmuje go za bardzo. Ważne jest tylko to, że kierownicy kuli ziemskiej to instytucja konieczna.

Konsekwencją wiary w instytucję kierowników kuli ziemskiej jest wiara gościa w to, że ludzie nie powinni żyć po swojemu, bo raz, że lepiej dla nich żeby żyli według planu kierowników kuli ziemskiej, dwa, że żyjąc po swojemu działają na szkodę reszty ludzkości.

Taki jest ten nasz gość, młody, wykształcony, z wielkiego miasta. To obywatel, wyborca, demokrata i takie tam, jednym słowem - trudny przypadek, może nawet beznadziejny. Jest jednak jeden obszar, po wejściu na który nasz gościu zdrowieje. Ten obszar to Internet. Kiedy gościa osadzić w kontekście Internetu, gościu zapomina o wszystkich swoich wierzeniach dotyczących pozostałych dziedzin. Jeśli chodzi o Internet, to gościu nie wierzy w żadne monopole. Widzi zresztą, że Microsoft nie jest monopolistą ze swoim IE. Że w ogóle nie ma żadnych monopoli. Jeśli chodzi o Internet, to gościu jest przeciwny jakimkolwiek kierownikom kuli ziemskiej. Na chuj komu kierownicy kuli ziemskiej w kwestii Internetu - a co to, ludzie nie dają sobie znakomicie rady sami? Jasne, że sobie dają. I najlepiej, kiedy każdy funkcjonuje w internecie po swojemu - jeden bloguje, drugi nie, jeden jest anonimowy, inny nie, jeden zajmuje się w Sieci tym, drugi owym, a trzeci jeszcze czym innym. I tak powinno być, bo nie ma to jak wolność słowa, pluralizm, różnorodność itd. Sieć to projekt spontaniczny, w którym każdy może znaleźć swoje miejsce i tak powinno być. A potencjalnym kierownikom kuli ziemskiej wara od społeczności internetowej, bo społeczność internetowa bez pańskiego bata nad sobą jest społecznością silną i ciągle rośnie w siłę.

Pytanie jest takie: czy bardziej trzeba martwić się tym, że coraz więcej jest młodych, wykształconych matołów z wielkich miast, czy raczej należy cieszyć się z tego, iż pozostał Internet, ostatnia dziedzina, dzięki której te cudaki być może są w stanie zrozumieć, o co biega w całej tej zabawie?