Justified

Artur Nicpoń polecił mi serial Justified. Serial można obejrzeć w Necie tutaj. W filmie gadają po amerykańsku i są polskie napisy.

W tym serialu jest taki szeryf, co to czasem zadziała nie całkiem zgodnie z prawem, ale, że tak powiem, sprawiedliwie. Tak jakoś zrobi, że zastrzeli jakiegoś gnoja i w tym zastrzeleniu jest usprawiedliwiony, bo tamten pierwszy wyciągnął broń, a zatem zastrzelenie go było zasadne itd. - łapiecie, o co chodzi, taki western.

Pomyślałem sobie, że wszystkie te rozważania na temat tego, co jest dobre, a co niedobre, co sprawiedliwie, a co niesprawiedliwe, to niezła wkrętka. No bo szeryf uzna, że sprawiedliwie jest gościa ubić i gościa ubija. Wielu ludzi kibicuje szeryfowi, ale też wielu mu nie kibicuje, bo wierzą w rzeczy takie, jak sądy, jak proces kontradyktoryjny i takie tam. Ale te procesy to też wkrętka, bo np. w wyniku procesu może pójść wolno ewidentnie winny gościu, a może pójść wolno dlatego, że ktoś tam po drodze zjebał jakieś formalności, bo np. zdobył ważny dowód w nielegalnym przeszukaniu, więc judge Smith uznał, że ten dowód to owoc z zatrutego drzewa itd.

Powiadam, to jest niezła wkrętka. Ludzie sami się wkręcili. Najpierw koniecznie chcieli się dowiedzieć, co to dobro, a co zło. No i się dowiedzieli. A wtedy zaczęły się kłopoty. Bo jak już ludzie się dowiedzieli, co dobro, a co zło, to musieli kombinować jakąś etykę, musieli praktykować jakąś moralność, następnie musieli wymyślać prawo itd. Jednym słowem - przejebane.

W drugim tomie swojej Historii filozofii XX wieku Gadacz pisze coś takiego:

Istotą ludzkiej kondycji jest, według Szestowa, grzech, a istotą grzechu jest wiedza.

Jakkolwiek dziwacznie to brzmi, to jest to stwierdzenie wielkiej wagi, nawet jeśli to tylko omówienie myśli Szestowa. Najlepiej jest oczywiście poczytać samego Szestowa - to jest dopiero jazda, zapierdalanie do przodu z równoczesnym paleniem za sobą mostów; wszystkich mostów.

A wcześniej Copleston w dziesiątym tomie swojej Historii filozofii, omawiając myśl Szestowa, napisał tak:

Życie, z całą swoją tragicznością, samo się usprawiedliwia. Jest w nim swego rodzaju wewnętrzna etyka.

Zastanawiałem się nad tym, co też Copleston chce powiedzieć i chyba wiem, co. I więcej Wam powiem - jestem zdania, że to, co powiedział Coplestom, doskonale wiedzą moje koty. I jeszcze dołożę do pieca - uważam, że tego, co powiedział Copleston i co wiedzą moje koty, nie wie wielu ludzi. Myślicie, że żartuję? Jeżeli tak myślicie, to jesteście w błędzie.