W tym przypadku trudno jest zasadnie naskoczyć na Tuska

Robert Gwiazdowski pisze:

Pan Premier Tusk (...) zapowiedział, że „Polska będzie uczestniczyć w mechanizmie gwarancji dla Grecji w wysokości 250 mln euro”, podkreślając, że „Polska będzie uczestniczyła w systemie gwarancji tak jak każdy inny członek UE”. Pan Premier zaznaczył, że „mowa jest o gwarancjach, a nie o gotówce”. My oczywiście nie przekażemy Grekom żadnej „gotówki”. My wystawimy „gwarancje” wierzycielom Grecji, że jak już Grecja nie zapłaci, to wtedy przekażemy im „gotówkę”.

Prima facie jest zatem tak, że parę dni po tym, jak zapowiedział, że nasz rząd nie będzie się kłaniał bankierom, Tusk pokłonił się bankierom, zdaje się, że głownie niemieckim, i wygospodarował dla nich miliard zyli zabranych Polakom, którzy pracują i zarabiają. Gdyby ktoś w tym miejscu zechciał naskoczyć na premiera Tuska w związku z tym, że najpierw Tusk zapewnia, iż bankierom nie będzie się kłaniał, a za chwilę bankierom miliard złotych zabranych Polakom, którzy pracują i zarabiają obiecuje, to proponuję, żeby się przez chwilę zastanowił nad taką oto kwestią, że Tusk nie powiedział, że nie będzie obiecywał niemieckim bankierom miliarda złotych, tylko zapewnił, iż bankierom nie będzie się kłaniał. Moim zdaniem, gdyby ktoś stwierdził publicznie, że Tusk złamał obietnicę, bo oto dając miliard złotych zabrany Polakom, którzy pracują i zarabiają, pokłonił się bankierom, to mógłby zasadnie zostać pozwany przez Tuska do sądu, który nie zawisł, czyli do niezawisłego sądu, o oszczerstwo i bardzo możliwe, że Tusk wygrałby sprawę, bo nie ma powodu przypuszczać, że akurat trafiłby na nierozgrzanego sędziego.