Pękło

Owszem, te wszystkie rzeczy są ważne: rozwój gospodarki, innowacyjność, nowe technologie, infrastruktura, budżet itd. Ale trzeba zrozumieć, że nie da się pójść dalej, jeżeli nie wyjaśni się jedna sprawa, mianowicie Smoleńsk. Bo Smoleńsk z czegoś się wziął, a to coś, z czego wziął się Smoleńsk, pochodzi od ludzi. W swojej książce Czerwona strona Księżyca FYM napisał tak:

Jednego pytania sobie do tej pory sobie nie zadaliśmy – nie tylko w trakcie rozważań w Czerwonej stronie Księżyca, ale w ogóle, jako Polacy. Jak to możliwe, że do tego wszystkiego doszło, tj. do największej powojennej tragedii w historii naszego kraju, a następnie do takich a nie innych jej następstw (które starałem się w poszczególnych rozdziałach zebrać w pewną całość). Odpowiedź na to pytanie nie jest skomplikowana, choć nie jest też krzepiąca: bo to taka jest współczesna Polska. Bo tacy a nie inni ludzie zasiadają w tych wszystkich instytucjach – czy to państwowych (cywilnych i wojskowych), czy to medialnych, czy to śledczych, czy to badawczych. Tak to dokładnie jest.

Rzygać mi się chce, jak słyszę mędrków, którzy mówią, że premier Tusk taki, a znowu jakiś wicepremier owaki, a prezydent jeszcze inny, że im wszystkim chodzi o to, czy o tamto, że ten ma pomysł taki, a tamten sraki, że ta ekipa coś tam myśli w sprawie emerytur, że ma jakieś pomysły na cokolwiek. Rzygać mi się chce, bo - powtarzam - nie pójdziemy do przodu, jeśli nie wyjaśnimy Smoleńska.

Wkleję teraz kawałek swojego starego tekstu, napisanego parę lat przed Smoleńskiem. Jest to taki kawałek, który idealnie pokazuje, o co mi chodzi:

Mam taką skazę, że jak wiem, że coś pękło, to nawet jak później zostało sklejone, to i tak ma to dla mnie mniejszą wartość niż przedtem, chociaż teraz są takie kleje, które powodują, że rzecz sklejona jest w miejscu sklejenia mocniejsza, niż w innych miejscach. To mnie jednak nie pociesza. Chociaż zastanawiam się nad tym, czy rzecz, która pękła i została sklejona nie jest jednak więcej warta, bo przecież ta rzecz w końcu wiele przeszła i jeżeli dalej funkcjonuje i skoro w miejscu sklejenia jest mocniejsza, niż w innych miejscach, to może jednak ta rzecz jest mocniejsza w ogóle? Może tak właśnie jest. Chociaż z drugiej strony, skoro rzecz kiedyś pękła w jednym miejscu, to nigdy nie będę miał pewności, czy nie pęknie w innym miejscu. A co z rzeczą, która nigdy nie pękła? Może nie pękła dlatego, że jest na tyle mocna, że nie pęknie nigdy, a może nie pękła tylko dlatego, że okoliczności były sprzyjające i kiedy sprawy ułożyłyby się dla rzeczy gorzej, to pękłaby?

Smoleńsk udowodnił, że coś pękło. Oczywiście pękło przed Smoleńskiem, a Smoleńsk tylko to pęknięcie pokazał. Po Smoleńsku to, co pękło, nie było i do dzisiaj nie jest naprawiane; przeciwnie - to jest psute. Moim zdaniem z tego, co pękło, nic dobrego już nie będzie. Nie może być. Po prostu - nie może być.