Przecież można

Można tak:



I można tak:

W tegorocznym numerze marcowym Magazynu Literackiego KSIĄŻKI Jerzy Wolak dał tekst zatytułowany Skończyły się czasy miłego ateizmu. Wolak jest nasz, świetnie rozumie o co biega, no i pisze, że nie wolno hołubić złudzeń, iż jeśli my będziemy mili dla nich, oni będą mili dla nas. Nie będą.

Coraz więcej ludzi rozumie, że oni nie będą dla nas mili, bo nie da się być miłym na wojnie. Czy to oznacza, że my powinniśmy zarzucić wszelkie dobre formy, formy sprawdzone? Nie, to wcale tego nie oznacza. Nic by nie dało, gdyby Ojciec Inwestor napadł na dziennikarza walterowni tak, jak na Stankiewicz napadł Niesiołowski. Ojciec Inwestor zachował się kapitalnie - przestraszonemu chłopakowi z walterowni podał rękę, powiedział, że chłopaka szanuje i dodał: Szczęść Boże. Ojciec Inwestor zachował nasze normy cywilizacyjne i bardzo dobrze zrobił. Do ludzi można dotrzeć na rozmaite sposoby: poprzez odwołanie się do racjonalności, poczucia smaku, wrażliwości artystycznej, emocji itd. Nie wolno nam zaniedbywać żadnego z tych sposobów, bo jeżeli uważamy, a uważamy tak, że jesteśmy od nich inni, to musimy tę inność eksponować.

W półfinale zakończonych przed kilkunastoma dniami snookerowych mistrzostw świata Matthew Stevens grając przeciwko Ronniemu O'Sullivanowi przyznał się do tego, że popełnił faul: pchnął bilę zamiast ją uderzyć. To było kapitalne zachowanie Walijczyka, nie tylko z etycznego punktu widzenia, ale też w kontekście, że tak powiem, pragmatycznym. Ale tego nie rozumieją wszystkie Niesiołowskie tego świata i ci, którzy za Niesiołowskimi tego świata podążają pląsając w rytm wygrywanych na fujarce przez Niesiołowskich tego świata melodyjek.