Podkusiło

Mnie podkusiło i w Uważam Rze wywiad Filipa Memchesa z Ewą Thompson przeczytałem. Przeczytałem, że dzisiaj Polsce najbardziej grozi uzależnienie od Rosji. Że przebieg śledztwa smoleńskiego bardzo obniżył prestiż Polski w świecie i że się Thompson wierzyć nie chce, iż rząd polski po takiej klęsce nie podał się do dymisji. Że właśnie trwa rekolonizacja świata i Polska musi uniknąć rzeczy najgorszej, czyli znalezienia się w obcym jej kręgu cywilizacyjnym. A znowu w wywiadzie braci Karnowskich Jadwiga Staniszkis powiedziała, że Rosja dlatego traktuje nas w sprawie śledztwa smoleńskiego tak, jak nas traktuje, bo Rosja nie liczy się ze słabymi. I jeszcze powiedziała o tych czterech latach zmarnowanych przez Tuska, w różnych kontekstach zmarnowanych. Jeszcze nie miałem dość, więc przeczytałem książkę Johna Blundella Margaret Thatcher. Portret Żelaznej Damy, co to ją Zysk i S-ka wydał przed chwilą. Ma ta książka 365 stron. I pomyślałem sobie, że te Bryty tak niedawno miały swoje świetne lata, kiedy zaczęły strasznie rzeźbiąc w gównie, ale dokonały wielkich rzeczy. Ależ to musi być wspaniałe robić coś z sensem, coś dobrego i na dodatek robić skutecznie!

Ech, nawrzucałbym kurew obficie, ale sem obraz święty powiesił, więc się muszę miarkować w Wielkim Poście. Przynajmniej w tym pierwszym tekściku.