Futbolowi utylitaryści

Wczoraj Barcelona w półfinale Ligi Misiów w nogę zremisowała u siebie z Chelsea i odpadła z rozgrywek. Po meczu ludzie napisali pełno tekstów o tym, jaka to ta Chelsea jest do dupy. Właśnie Chelsea, a nie Barca, którą londyńczycy wyeliminowali. Dlaczego, zdaniem autorów tych tekstów, Chelsea jest do dupy? Ano dlatego, że na Camp Nou postawiła autobus, a autobus zabija piękno futbolu. Oto HareM pisze:

To jest, moim skromnym zdaniem, największy dramat piłki. Stawia się na linii pola karnego dziesięcioosobowy autobus i broni bramki niczym ludzie Kordeckiego Częstochowy. Oczywiście nigdzie nie jest napisane, ze tak nie wolno. Tylko, kurwa mać, nie o take piłke śmy walczyli.

Jazdadom jest podobnego zdania:

Cóż... rewanżowy półfinał Ligi Mistrzów w Barcelonie na Camp Nou opisać można w kilku słowach... pierwsze pół godziny Barca vs autobus w polu karnym Chelsea (...) Szkoda pięknej piłki.

Termin autobus robi w tym sezonie furorę, jak ktoś pisze cokolwiek o piłce, to musi napisać o autobusie żeby pokazać, że się na futbolu zna.

OK, każdy normalny człowiek wie, że tak Jazdadom jak i HareM są po prostu wściekli, że ich ulubiona Barca odpadła w półfinale i tylko o to tu idzie, ale i Jazdadom i HareM koniecznie muszą do tej swojej wściekłości dorobić jakąś ideologię, więc piszą o autobusie i o tym, że Chelsea zabija piękno futbolu, a przecież tym, na czym najbardziej powinno zależeć wszystkim ludziom dobrej woli jest właśnie piękno futbolu. Dla mnie Jazdadom, HareM i im podobni to futbolowi utylitaryści, czyli ludzie głoszący, że grunt to jak najwięcej dobra w postaci piękna futbolu dla wszystkich i jak najmniej zła w postaci autobusów.

W tym miejscu każdy przytomny człowiek może postawić pytanie takie: a co kibiców Chelsea obchodzi piękno futbolu, kiedy oni chcieli mieć swój zespół w finale Ligi Misiów? Wiadomo, że nic ich piękno futbolu nie obchodzi. Może być jeszcze inaczej, może być tak, że dla kibiców piękno futbolu polega na tym, że ich zespół wspaniale broni się w dziesiątkę, przegrywa już dwa do zera, odrabia straty i eliminuje Barcelonę. Tego jednak nie rozumieją utylitaryści, a może rozumieją, tylko za Chiny Ludowe nie chcą tego przyznać. Po meczyku rozegranym parę lat temu na Stamford Bridge, w którym sędzia do tego stopnia pilnował Barcelony, że nie przyznał Smerfom aż pięciu zasłużonych karniaków, jakoś nie widziałem na forum Barcelony komentarzy w tę stronę, że takie sędziowanie zabija piękno futbolu.

John Stuart Mill, który dla budowania idei utylitarystycznej położył wielkie zasługi, w dziele Utylitaryzm stwierdził był, że lepiej być niezadowolonym człowiekiem niż zadowoloną świnią; lepiej być niezadowolonym Sokratesem niż zadowolonym głupcem. Pozostaje zagadką skąd Mill to wie. O ile się nie mylę, to Andrew Linzey na przykład, autor Teologii zwierząt, zastanawia się nad tym, czy lepsze życie ma on, Linzey, czy też jego kotka. No bo Linzey ma już swoje lata, plecy go bolą, więc rano musi jakieś lekarstwa łykać, a i tak nie da rady skakać wzwyż czy pobiegać przez płotki, natomiast jego kociak zdrowy jest, plecy go nie bolą, lekarstw nie łyka, śpi sobie te swoje osiemnaście godzin dziennie, ma dobre jedzenie, codziennie dostaje swoją porcję głasków, no i po ogrodzie sobie hasa ganiając myszy, ptaszory czy za czym tam jeszcze koty ganiają. Kto tu ma zatem lepsze życie - Linzey czy jego kotka? I jak się tego dowiedzieć?

Dobra, czy futbolowi utylitaryści mówią nam coś ciekawego? Owszem, mówią, tylko bardzo się starają, żeby szydło nie wyszło z worka i żeby nikt nie pokapował, co mówią, bo to, co mówią, brzmi tak: cała rzecz polega na tym, i tylko na tym, że jedni lubią Barcelonę, a drudzy lubią Chelsea.