Jajcarz Mendelski

W bibliotece znalazłem książkę Tadeusza Mendelskiego Karl R. Popper: metodolog czy ideolog? Książka została wydana w roku 1978 przez Wydawnictwo Książka i Wiedza w serii Krytyka burżuazyjnej ideologii i rewizjonizmu. :-) We Wstępie Mendelski w ten sposób pisze o książce Poppera The Open Society nad its Enemies:

Przeprowadzony w tej książce atak na teorię marksizmu-leninizmu jako naukę i ideologię ruchu robotniczego i na sam ruch robotniczy stał się, szczególnie w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, modelowym niemal sposobem „obalania” marksizmu i nadal jest ważnym elementem kampanii antykomunistycznej na Zachodzie.

W rozdziale drugim Mendelski pisze:

Całkowita porażka Poppera w jego kampanii krytykowania naukowości marksizmu, a także fiasko prób stworzenia metodologii pozwalającej na uchwycenie najistotniejszych problemów procesu tworzenia się wiedzy zarówno w naukach przyrodniczych, jak i społecznych, nie wykluczają tego, że pewne aspekty tej metodologii zasługują na uwagę.

Fajny kawałek – super, że mimo całkowitej porażki Popperowskiej kampanii krytykowania naukowości marksizmu, Popper ma u Mendelskiego nie całkiem przejebane. :-)

Książka kończy się tak:

Popperowska filozofia radosnej niewiedzy jest nie tylko smutnym ukoronowaniem jego własnej „filozofii pomyłek”, ale jest przede wszystkim dramatem świata współczesnej burżuazji, która nie będąc w stanie przeciwstawić nic pozytywnego światu socjalistycznemu szuka ucieczki w jakiejś nowej formie filozofii jako docta ignorantia.

Poprzeglądam sobie jeszcze książkę Mendelskiego i być może znajdę kawałki lepsze od tych, które zacytowałem. A na razie wynalazłem w necie, że Tadeusz Mendelski napisał książkę Prawda i kłamstwo w filozofii i polityce, którą to książkę w roku 2007 wydało Wydawnictwo Naukowe Grado. Jasny gwint, może to ten sam Tadeusz Mendelski? Jeśli ten sam, to ciekawość, o jakich to kłamstwach w filozofii i polityce koleś pisze dzisiaj? :-) Jak trafię na tę ostatnią książkę Mendelskiego to dam cynę.