Fragment Księgi Przejścia

A w owym czasie wielki był podział wśród ludu. Wielu nie wypełniało woli Pana, a ich przywódcy prowadzili ich krętymi ścieżkami i nie pozwalali im wstąpić na Drogę Pańską. I powiedział Prorok Większy: - O ludu, który błądzisz! Nie daj się prowadzić przywódcom, których wzrok jest zamglony. Nie podążaj za tymi, którzy odwrócili się od woli Pana! Ludu nieszczęsny, który błądzisz, wróć na prostą drogę Pańską, w przeciwnym bowiem razie wyginiesz, jak wyginęły potwory i bestie w epoce naszych praojców!

I wiele innych rzeczy mówił Prorok Większy, bo kochał swój lud i ronił łzy nad tymi, którzy byli prowadzeni na zgubę. Ale przywódcy prowadzący wielu ścieżkami krętymi nie słuchali tych słów. Ich uszy były zamknięte na słowa mądrości. Ich serca były zatwardziałe. W ich sercach nie było miejsca na słowo Pana.

I niebawem nadszedł ten dzień, w którym przywódcy prowadzący wielu krętymi ścieżkami, wyginęli. Wyginęli jako potwory i bestie w epoce praojców. Tak oto spełniło się proroctwo.

I wielki podniósł się lament pośród tych dzieci ludu, które błądziły idąc za swoimi przywódcami. I wyszli przed namioty i gromadzili się, aby płakać. I wołali: - Panie, o Panie! Cóżeś nam uczynił!

Lecz serca ich pozostały zatwardziałe na wolę Pana. Śpiewali słowa psalmisty:

Pan jest moim Pasterzem:
nie zabraknie mi niczego.
Pan pozwala mi leżeć
na czerwonych ręcznikach
i prowadzi mnie do wód,
gdzie mogę odpocząć.

ale nie rozumieli tych słów.

A wielu Proroków Mniejszych wołało wtedy: - O ludu biedny! Odwróć swe serca od tych, którzy prowadzili cię na zgubę! Przestań wierzgać, o ludu głupi! Przestań opłakiwać tych, którzy zaprowadzili cię na ścieżki kręte. Wsłuchaj się w głos Pana i wejdź na Jego drogę!

I wielki był lęk, bo ci, którzy błądzili, rośli w siłę, a serca ich zatwardzały się coraz bardziej. I nie słuchali Proroków i mówili: - A cóż to za Prorocy, którzy obracają się przeciwko ludowi swemu?

Ale mówiąc to, mylili się, albowiem Prorocy wypełniali wolę Pana, który chciał, aby Jego lud nawrócił się i odpoczął nad ożywczymi wodami, leżąc na czerwonych ręcznikach.