Koniec prawdy absolutnej - spokojnie, to tylko tytuł książki :-)))

Czytam sobie książkę Bartosia, o której pisałem tutaj. Czytam sobie, czytam i jestem już bliżej niż dalej końca. Ciężka robota to czytanie, bo Bartosia czytając, muszę czytać mnóstwo innych rzeczy, w uzupełnieniu, i nie mówię tu o tekstach Tomasza, bo że trzeba Tomasza czytać to jest oczywista oczywistość. Jak już napisałem to ostatnie zdanie, to się zasmuciłem, bom uświadomił sobie, że moja znajomość Tomasza i w ogóle tekstów źródłowych jest marna. Co prawda nie aż tak marna, jak znajomość, dajmy na to - ekonomii, u, dajmy na to - premiera Tuska, niemniej jednak marna. Ja bym chciał, żeby ta znajomość była taka co najmniej, jaka była u Bocheńskiego, a ona nie jest nawet taka, jaka u Kołakowskiego była. No trudno, nie ma innej rady, jak czytać, czytać i czytać.

Dobra ta Bartosiowa książka. Kiedy ją czytam, to się wściekam, ale kiedy ją czytam, to się też uśmiecham, a także zachwycam się, kiedy ją czytam. Od czasu do czasu Bartoś oddaje takie strzały, że mi się gęba sama śmieje z radości. Pisze na przykład Bartoś o tym, jak to pewni gentelmani z Cambridge wykombinowali sobie, że jest coś takiego, jak religia naturalna, czyli religia oparta na rozumie, religia etyczna, religia tolerancyjna - i teraz najlepsze - co do której z niewiadomych przyczyn mniemali, że odpowiada mniej więcej wczesnemu chrześcijaństwu. Ale znowu w innym miejscu Bartoś stwierdza, że dzisiejsze państwo przestaje być wszechobecne, rezygnuje z kontrolowania obywateli, bo jest to zbyt kosztowne i nieefektywne. Tak się zastanawiam - kiedy Bartoś pokapuje się, jak to jest z tym dzisiejszym państwem; wtedy, gdy państwo każe mu wyrobić nowy dowód osobisty z chipem, czy dopiero wtedy, gdy mu chipa zaszyje pod skórę? A może wtedy też się nie pokapuje?

Dobra, tyle ględzenia na dzisiaj. Na koniec podrzucam linkę do audycji, w której Bartosia na okoliczność książki przepytuje Cezary Łasiczka. Z jednej strony szkoda, że to Łasiczka z Bartosiem gadał, bo można było Bartosia wyzyskać o niebo lepiej, ale z drugiej strony dobrze, że z Bartosiem w radiu gadał ktokolwiek. To są trzy kwadranse gaduły, więc proponuję, żebyście wygospodarowali sobie stosowny czas, zasiedli w fotelu z dobrym drinkiem i paląc szlugi posłuchali, co Bartoś ma do powiedzenia. Tytuł nagrania: Koniec prawdy absolutnej.